Dziś obejrzymy z bliska jeden z najładniejszych tworów w Układzie Słonecznym – pierścienie Saturna.

• pierścienie zbudowane są z cząstek lodu i skał, a powstawać mogły jako naturalny skutek uboczny procesu formowania się planet w Układzie Słonecznym, kolizji obiektów i rozrywania ich przez siły pływowe planety
• głównych pierścieni jest kilka, oznaczane są literami alfabetu, a najjaśniejszym jest pierścień B
• średnica głównych pierścieni Saturna wynosi ponad 250 tysięcy kilometrów
• masę pierścieni oceniamy na ~~10²¹ kg, czyli jest ona równa ~1/70 masy Księżyca
• natomiast grubość tych pierścieni to tylko do 15 metrów co w skali kosmicznej jest mikroskopijną wielkością
• pierścienie nie są idealnie płaskie, pomiędzy nimi poruszają się księżyce Saturna (18 nazwanych i co najmniej 12 kolejnych), które oddziałują grawitacyjnie
• grawitacja powoduje również powstawanie szczelin pomiędzy pierścieniami, elektrycznie naładowane lodowe cząstki z materii zawartej w pierścieniach Saturna opadają na planetę wzdłuż linii pola magnetycznego
• sondy Voyager 1 i 2 pokazały, że pierścienie składają się z setek kręgów i przerw
• pierścienie Saturna w przyszłości zupełnie znikną
• szacuje się, że nastąpi to za ~100-300 milionów lat
• co pół godziny z pierścieni ubywa objętość basenu olimpijskiego materii (wody)
• w płaszczyźnie orbity księżyca Febe znajduje się obłok materii w kształcie spłaszczonego dysku, który można określić mianem drugiego systemu pierścieni. Jest on prawie niewidoczny, tworzy go materia rozproszona, rozrzedzona i niewielkich rozmiarów, pochodząca prawdopodobnie od uderzeń mikrometeorytów w Febe
• ciekawa jest również historia odkrycia pierścieni, badacze widzący to zjawisko po raz pierwszy nie bardzo wiedzieli z czy mają kontakt. Widzieli tam planetę z „uszami”, „bańkami” albo układy wielokrotne.
• inne planety w Układzie Słonecznym posiadające pierścienie to Jowisz, Saturn, Uran i Neptun, a także planetoida Chariklo z pasu planetoid za Marsem oraz planeta karłowata Haumea znajdująca się w pasie Kuipera