Czym jest nowy wirus Langya? Czy musimy się martwić?
Wpis jest tłumaczeniem artykułu „What is this new Langya virus? Do we need to be worried?”, autor: Allen Cheng; The Conversation, 10-08-2022; na licencji Creative Commons, tłumaczenie Arkadiusz Polak, zdjęcie: Sebastian Ritter, CC BY-SA 2.0 DE, Wikimedia Commons
Podejrzewa się, że nowy wirus, Langya henipavirus, spowodował infekcje u 35 osób w chińskich prowincjach Shandong i Henan w ciągu mniej więcej dwóch lat do 2021 roku.
Jest on spokrewniony z wirusami Hendra i Nipah, które wywołują choroby u ludzi. Jednak wiele nie wiemy o nowym wirusie – znanym w skrócie jako LayV – w tym, czy rozprzestrzenia się z człowieka na człowieka.
Oto co wiemy do tej pory.
Jak bardzo ludzie chorują?
Naukowcy z Chin po raz pierwszy wykryli tego nowego wirusa w ramach rutynowego nadzoru u osób z gorączką, które zgłosiły niedawny kontakt ze zwierzętami. Po zidentyfikowaniu wirusa, badacze szukali go u innych osób.
Zgłoszone objawy wydawały się być w większości łagodne – gorączka, zmęczenie, kaszel, utrata apetytu, bóle mięśni, nudności i bóle głowy – chociaż nie wiemy, jak długo pacjenci byli w złym stanie.
Mniejsza część miała potencjalnie poważniejsze powikłania, w tym zapalenie płuc oraz nieprawidłowości w funkcjonowaniu wątroby i nerek. Nie podano jednak powagi tych zaburzeń, konieczności hospitalizacji ani tego, czy któryś z przypadków był śmiertelny.
Skąd wziął się ten wirus?
Autorzy zbadali również, czy źródłem wirusa mogły być zwierzęta domowe lub dzikie. Chociaż znaleźli niewielką liczbę kóz i psów, które mogły być zarażone wirusem w przeszłości, istniały bardziej bezpośrednie dowody na to, że znaczna część dzikich ryjówek była siedliskiem wirusa.
Sugeruje to, że ludzie mogli zarazić się wirusem od dzikich ryjówek.
Czy ten wirus rzeczywiście powoduje tę chorobę?
Naukowcy wykorzystali nowoczesną technikę znaną jako analiza metagenomiczna, aby znaleźć tego nowego wirusa. Naukowcy sekwencjonują cały materiał genetyczny, a następnie odrzucają „znane” sekwencje (np. ludzkie DNA), aby szukać „nieznanych” sekwencji, które mogą reprezentować nowego wirusa.
W związku z tym pojawia się pytanie, w jaki sposób naukowcy mogą stwierdzić, czy dany wirus wywołuje chorobę.
Tradycyjnie używaliśmy „postulatów Kocha”, aby określić, czy dany mikroorganizm powoduje chorobę:
- musi występować u osób z chorobą, a nie u osób zdrowych
- musi być możliwy do wyizolowania od osób z chorobą
- izolat od osób z chorobą musi wywołać chorobę, jeśli zostanie podany zdrowej osobie (lub zwierzęciu)
- musi być zdolny do ponownej izolacji od zdrowej osoby po zachorowaniu.
Autorzy przyznają, że ten nowy wirus nie spełnia jeszcze tych kryteriów, a przydatność tych kryteriów w dzisiejszych czasach została zakwestionowana.
Jednak autorzy twierdzą, że nie znaleźli żadnej innej przyczyny choroby u 26 osób, istniały dowody na to, że układ odpornościowy 14 osób odpowiedział na wirusa, a osoby, które były bardziej chore, miały więcej wirusa.
Czego możemy się nauczyć od pokrewnych wirusów?
Ten nowy wirus wydaje się być bliskim kuzynem dwóch innych wirusów, które są znaczące u ludzi: Wirus Nipah i wirus Hendra. Ta rodzina wirusów była inspiracją dla fikcyjnego wirusa MEV-1 w filmie „Epidemia strachu”.
Wirus Hendra został po raz pierwszy odnotowany w Queensland w 1994 roku, kiedy to spowodował śmierć 14 koni i trenera Vic Raila.
Od tego czasu odnotowano wiele ognisk choroby u koni w Queensland i północnej Nowej Południowej Walii, i ogólnie uważa się, że są one spowodowane zakażeniami „rozlewającymi się” od latających lisów.
W sumie w Australii odnotowano siedem przypadków zakażenia wirusem Hendra u ludzi (głównie weterynarzy pracujących z chorymi końmi), w tym cztery zgony.
Wirus Nipah ma większe znaczenie w skali globalnej, a jego ogniska są często zgłaszane w Bangladeszu.
Ciężkość zakażenia może wahać się od bardzo łagodnego do śmiertelnego zapalenia mózgu (encephalitis).
Pierwsze ognisko w Malezji i Singapurze zostało zgłoszone u osób, które miały bliski kontakt ze świniami. Uważa się jednak, że nowsze ogniska były spowodowane żywnością zanieczyszczoną moczem lub śliną zakażonych nietoperzy.
Co istotne, wirus Nipah wydaje się być przenoszony z człowieka na człowieka, głównie w ramach kontaktów domowych.
Czego musimy się jeszcze dowiedzieć?
Niewiele wiadomo o tym nowym wirusie, a obecnie zgłaszane przypadki to prawdopodobnie wierzchołek góry lodowej.
Na tym etapie nic nie wskazuje na to, aby wirus mógł się przenosić z człowieka na człowieka.
Konieczne są dalsze prace w celu określenia, jak poważna może być infekcja, jak się rozprzestrzenia i jak bardzo może być rozpowszechniona w Chinach i regionie.
Aktualizacja: ten artykuł został zaktualizowany, aby powiedzieć, że przypadki zostały wykryte w przybliżeniu w ciągu dwóch lat do 2021 roku. Główny obraz pokazuje teraz rodzaj ryjówki, którą uważa się za zwierzęcy rezerwuar wirusa Langya.
Allen Cheng – Professor in Infectious Diseases Epidemiology, Monash University
Allen Cheng jest specjalistą w dziedzinie chorób zakaźnych i epidemiologiem. Pracuje w School of Public Health and Preventive Medicine na Monash University oraz w Department of Infectious Diseases w szpitalu The Alfred w Melbourne i zajmuje się zapobieganiem zakażeniom oraz rozwojem oporności na antybiotyki u pacjentów hospitalizowanych. Zajmuje się również nadzorem nad przyjęciami do szpitala związanymi z grypą poprzez system FluCAN, działający w 21 szpitalach w skali kraju. Wcześniej był zastępcą Victorian Chief Health Officer oraz współprzewodniczącym Australian Technical Advisory Group on Immunisation.
Więcej informacji (artykuły w języku angielskim):